استیل بگیر 420

تفاوت استنلس استیل 420 با استنلس استیل 410 در میزان کربن آنهاست، به طوری که به علت نیاز به خاصیت سختی، لازم است درصد کربن در 420 به نسبت بالاتر باشد. هم چنین استنلس استیل 420 میتواند حداکثر 0.5 درصد حاوی عنصر مولیبدن باشد. این آلیاژ در هر دو حالت بازپخت و سخت کاری مغناطیسی بوده و حداکثر مقاومت در برابر خوردگی تنها در شرایط سخت کاری کامل و سخت کاری و تنش گیری امکان پذیر است.
در کاربردهایی که نیازمند مقاومت خوب در برابر و سختی بالا هستیم، این آلیاژ گزینه مناسبی است. این آلیاژ معمولاً در کاربردهای در دماهای بالاتر از 427 درجه استفاده نمی شوند. به این علت که در دمای مذکور آلیاژ به شدت نرم شده و خواص ضد خوردگی خود را از دست می دهد.
از مهمترین کاربرد استیل گرید ۴۲۰ میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

     تیغ‌های برش
ولوهای  سوزنی
تجهیزات جراحی

 420 در ساخت کارد و چنگال، دریچه‌ها، چرخ دنده‌ها، شفت‌ها، لولا و غیره مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین ممکن است در دماهای تقریبا بالا برای قطعات دریچه و فنرها نیز استفاده شود. در دماهای زیر صفر که فشارهای زیاد در آنجا وجود دارد استفاده شود.

از خواص استیل ۴۲۰  میتوان به نرمی و در عین حال سختی آن اشاره کرد. البته این گرید یکی از تیغه‌هایی است که تیز کردن آن بسیار ساده می‌باشد. این آلیاژ به دلیل نرم شدن سریع و از بین رفتن مقاومت در برابر خوردگی آن، معمولاً در دماهای بالاتر ۴۲۷ درجه سانتیگراد استفاده نمی شود.